Het laatste college van de eerste studieperiode gehad. Nog even een paar dagen hard studeren en dan het tentamen maken. Ik pak mijn schrift met aantekeningen. Nee, ik heb geen puf meer om mijn aantekeningen door te nemen.
Ik sla mijn schrift open op een lege pagina en pak een pen. Ik zet wat lijnen op papier. Schr, schr, doet mijn pen over het papier. En zie daar een bloem.
Vroeger deed ik het wel vaker: dat tekenen in mijn schrift. Ergens achterin een leeg blaadje zoeken en dan tijdens een saai hoorcollege een beetje kladderen. De ene keer resulteerde dat in een papier vol kleine bloemetjes, de andere keer kwam er een heel boeket tevoorschijn. Maar ik had altijd één oog en één oor bij het college. Bang om toch iets belangrijks te missen of dat de docent net die ene vraag aan mij zou stellen. Eén keer ben ik mijzelf verloren in mijn ‘tekenkunsten’ en hoorde ik mijn vriendinnen in eens giechelen. Maar ach, toen was ik net verliefd. Dan mag het. Toch?
Soms vond ik mijn tekenkunsten zo mooi, dat ik ze bewaarden. Ik scheurde ze uit mijn schrift en legde ze in de doos met mijn creatieve uitspattingen. Nu ik daaraan terug denk, moet ik ergens nog een tekening van een bloem hebben met een klein, zelf gemaakt gedichtje.
Thuis maar eens opzoeken. Nu snel de trein uit. Ik had helemaal niet door dat we al bij mijn station zijn. Ik was even weg. Het was weer even als tijdens het hoorcollege dat ik bloemetjes teken en de docent ineens voor mij staat. Of dat ik lawaai om mij heen hoor van collegebanken die opgeklapt worden. En wat ik dan voor mij zie is een blaadje met wat aantekeningen en wat bloemetjes. Maar het antwoord voor de docent of het slot van het college, dat mist …
Thuis heb ik direct even gekeken; gezocht naar dat ene blaadje met de getekende bloem en het gedicht. Helaas niet gevonden. Wel kwam ik een paar andere blaadjes tegen met tekenwerk van mijn kant. Zelfs een hele bloementuin op papier. En ik kwam een boekje tegen waarin ik allerlei, laat ik het inspirerende, teksten heb geschreven. Ooit heb ik dat aan mijn vriend laten zien die het beschreef als een bloemlezing. Of het dat werkelijk is, dat weet ik niet. Het zijn allerlei teksten die ik tegen ben gekomen in boeken, tijdschriften, op televisie, op posters enzovoorts. Wat ze gemeen hebben, is dat er een boodschap in zit en dat ze mij aan het denken zetten over kleine dingen in het leven. De meest van de teksten heb ik voorzien van een illustratie. Ja, meestal is dat een bloem.
O jee, is het al zo laat. Ik verlies mij weer in het denken aan bloemen en aan het schrijven. Het is tijd om onder de wol te kruipen. Maar eerst lees ik nog wat in mijn boekje met verzamelde teksten. En dan morgen weer aan de studie. Dan duik ik de boeken, artikelen en mijn aantekeningen weer in. En mocht ik dan een pagina met bloemetjes tegen komen, ach, dan zal het vast niet zo interessant en belangrijk zijn …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten