Ze gaat haar droom waar maken.
Een half jaar werken op een cruiseboot.
Ik ben blij voor haar. Dat ze deze kans pakt.
Maar goh, wat zal ik haar gaan missen.
Een half jaar weg. Een half jaar op een boot.
Bang dat de bloem het niet zou overleven, heb ik deze niet meegegeven. Maar ik kan haar wel de boodschap van de bloem meegeven.
Ik geef haar een acacia mee die staat voor onze vriendschap.
Onze vriendschap die de laatste jaren steeds sterker werd.
We kennen elkaar ondertussen al zo’n zes jaar. In die zes jaren hebben we elkaar steeds beter leren kennen en is onze vriendschap gaan groeien tot wat het nu is. En dat betekent veel voor mij. Dus ik geef haar ook een iris mee.
De krokus en de narcis. Beiden geef ik haar.
Om haar eraan te herinneren dat ze hiermee een nieuw pad in slaat. Aan een nieuw deel van haar leven begint. Alles achter zich laat en een nieuwe start maakt.
Een primula. Die mag er ook bij.
Want hoop zal zij wel kunnen gebruiken wanneer het even tegen zit. Wanneer het werken haar opbreekt. Wanneer zij verlangt naar haar eigen veilige haven.
Ik heb vertrouwen in haar dat ze dit avontuur aankan. Maar ik hoop ook dat zij dit vertrouwen zelf heeft en blijft vasthouden. En daarom geef ik haar een viool. Een gele viool voor kracht, energie en optimisme.
Niet alleen heb ik vertrouwen in haar; ook heb ik bewondering voor haar.
Daarom een zonnebloem. Met deze bloem laat ik niet alleen mijn bewondering voor haar zien, ook laat ik hiermee blijken dat ik aan haar denk. En geeft de bloem haar vrolijkheid.
Tot slot een azalea. Want, lieve meid, wees voorzichtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten