En het is afzien hoor. Ik kan het weten: ik heb twee jaar achter elkaar de wandelmars gelopen. Vaak genoeg dacht ik tijdens het trainen en de vier dagen van de Nijmeegse: ‘Dit eens en nooit meer.’ Maar dan op dag 4, wanneer je over de Via Gladiola loopt en dat kruisje en die bos gladiolen in zicht zijn, dan begin je te twijfelen. Misschien volgende jaar toch weer. Dan verandert de gedachte van ‘eens en nooit meer’ naar ‘ik zeg geen nee.’ En op dat moment heb je het ‘Vierdaagse virus’ te pakken.
Twee maal heb ik de Nijmeegse Vierdaagse gelopen. Na het inhalen van mijn oma riep ik: ‘Dit wil ik ook!’ Een half jaar later belde mijn oma mij op met de vraag of ik nog mee wilde doen. Dan zou ze ons inschrijven. Een paar weken later begonnen we met trainen. En toen was het die beruchte en beroemde week in juli. Vier dag en lopen. En het was afzien, maar ook een geweldige ervaring. Een jaar later liep ik daar weer met oma. En met mamma en mijn zusje. Aangestoken door het ‘Vierdaagse virus.’ In dat jaar kreeg ik mijn eerste bos gladiolen van een Oostenrijkse soldaat. Die ontmoeting zal ik niet snel vergeten.
Het wandelen over de Via Gladiola is een evenement op zich. Sommige bezoekers zetten op de eerste dag van het wandelevenement hun stoeltjes al klaar. Om er op dag vier zeker van te zijn dat ze vooraan zitten om de wandelaars te zien binnen komen en van de nodige support te voorzien. Support die de wandelaars zeker nog nodig hebben in de laatste kilometers tot de eindstreep. Kilometers die langer lijken te duren dan elke kilometer de voorgaande dagen gelopen. Want de Via Gladiola is lang. Langer dan elke wandelaar zich vooraf voorstelt. En om je juichen de mensen en delen zij gladiolen uit. Als of je al bij de finish bent.
De Via Gladiola, de laatste straat van de Vierdaagse, die heet helemaal geen Via Gladiola. Deze straat heet gewoon de Sint Annastraat. Met de intocht van de Nijmeegse Vierdaagse wordt deze straat omgedoopt tot de Via Gladiola. Deze benaming komt van de uitdrukking ‘De dood of de gladiolen’die is ontstaan in de Romeinse tijd. De gladiool heeft als synoniem zwaardlelie omdat de bladen van de gladiool de vorm hebben van een zwaard. Een zwaardvechter werd in de Romeinse tijd een gladiator genoemd. Hij streed om leven en dood om het publiek te vermaken. De winnaar van zo’n gevecht werd bedolven onder gladiolen. En zo is het krijgen van gladiolen symbool gaan staan voor kracht en overwinning.
Gladiolen bloeien vooral in juli en augustus. Dit feit in combinatie met het patroon dat er veel gladiolenkwekers in de omgeving Nijmegen zaten, was de keuze voor de gladiool als bloem van de vierdaagse een logische keuze. Maar de gladiool hier dient als symbool van overwinning, wordt zij in andere landen gebruikt als grafbloem en staat zij symbool voor een gevoel van ware liefde en gemis. Een laatst feitje over deze bloem: in 1984 is het woord gladiool opgenomen in het Nationaal Scheldwoordenboek en ondertussen heeft ook de Van Dale het woord als scheldwoord opgenomen. De scheldende betekenis van het woord komt van de redelijk onvriendelijke uitdrukking ‘Achterlijke gladiool.’ Ooit geïntroduceerd door een cabaretier. De uitdrukking heeft de betekenis dat iemand een ongelooflijke stomkop is. En hoeverre dit in het kader van de Vierdaagse kan worden gebruikt laat ik aan u over …
Bron: http://www.voorbeginners.info/bloemen/gladiolen.htm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten