Daar zat ik dan.Vrijdag avond. 21.12 uur. In de trein.
Een hele dag gewerkt op de VU. Daarna een tentamen gemaakt.
Statistiek.
Met een beetje geluk het laatste tentamen van dit studiejaar.
Geen tijd en al helemaal geen rust om mijn balkon op te ruimen en er leuke bloemetjes neer te zetten. Van de week wel een bosje voorjaarsbloemen gekocht. Voor mijzelf. Voor in huis.
Maar wel een afgeprijsd bosje bloemen. Want door de studiedrukte heb ik niet zo veel tijd gehad om te werken. Dat betekent: op de kleintjes letten. Vrijdagmorgen nog even snel een bloem uit de vaas getrokken voor bij de verjaardagskaart voor mijn moeder. Sorry mam, maar het was een leuke verrassing toch?
’s Avonds heb ik twee uur zitten zwoegen op het gevreesde statistiek tentamen. Ik was op tijd klaar om er nog een rustig avondje thuis van te kunnen maken. Of om even bij opa op de verjaardag langs te gaan. Maar het werd een feestje met de NS.
Van dat rustige avondje bleef weinig over. Een sprintje naar de ene trein. Net niet gehaald. Een half uur wachten op de volgende trein.
‘Nee, het leven gaat niet altijd over rozen…’
En tijd om dit verlepte bloemetje een beetje op te lappen.
Misschien zelfs tijd om even naar het tuincentrum te gaan voor wat bloemetjes voor op mijn balkon.
Een hele dag gewerkt op de VU. Daarna een tentamen gemaakt.
Statistiek.
Met een beetje geluk het laatste tentamen van dit studiejaar.
De afgelopen dagen weinig van de zon kunnen genieten. Want ik zat in de studieboeken.
Terwijl iedereen zich naar tuincentrum begaf en de auto vollaadde met violen, kraakte ik mijn hersenen op statistiek. Geen tijd en al helemaal geen rust om mijn balkon op te ruimen en er leuke bloemetjes neer te zetten. Van de week wel een bosje voorjaarsbloemen gekocht. Voor mijzelf. Voor in huis.
Maar wel een afgeprijsd bosje bloemen. Want door de studiedrukte heb ik niet zo veel tijd gehad om te werken. Dat betekent: op de kleintjes letten. Vrijdagmorgen nog even snel een bloem uit de vaas getrokken voor bij de verjaardagskaart voor mijn moeder. Sorry mam, maar het was een leuke verrassing toch?
Donderdag werd ik helemaal kriegel van het statistiek leren. Toen de bloemen gekocht. Vrijdagmorgen was het haasten: even snel een bloemetje bij mamma afgeven. Bleek mijn trein vertraging te hebben. Haasten was niet nodig geweest. Rennen voor de volgende trein wel.
Uiteindelijk in Amsterdam aangekomen. De hele dag gestudeerd voor het statistiek tentamen. Er zijn leukere dingen voor de vrijdag te bedenken. Om er nog iets leuks en vrolijks van te maken, had ik die morgen mijn jurkje met bloemetjes maar aangetrokken. ’s Avonds heb ik twee uur zitten zwoegen op het gevreesde statistiek tentamen. Ik was op tijd klaar om er nog een rustig avondje thuis van te kunnen maken. Of om even bij opa op de verjaardag langs te gaan. Maar het werd een feestje met de NS.
Van dat rustige avondje bleef weinig over. Een sprintje naar de ene trein. Net niet gehaald. Een half uur wachten op de volgende trein.
Mijn vader stuurde mij uiteindelijk het berichtje: ‘Schrijf er een blog over.’ Ja, daar had ik wel de tijd voor in de trein. Maar het thema van mijn blog is bloemen.
En terwijl ik er zo over na zat te denken en wat aantekeningen maakte voor mijn blog dacht ik:‘Nee, het leven gaat niet altijd over rozen…’
Dit weekend een studievrij weekend. Heerlijk.
Tijd om een avondje de bloemetjes buiten te zetten. In het klein …En tijd om dit verlepte bloemetje een beetje op te lappen.
Misschien zelfs tijd om even naar het tuincentrum te gaan voor wat bloemetjes voor op mijn balkon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten