9: Bedankt voor de bloemen

Afgelopen weekend was het weer Pasen.
Paus Benedictus XVI heeft zijn paaswens uitgesproken.
Afsluitend bedankte hij Nederland voor de bloemen.
Al 25 jaar levert ons land bloemen aan de paasviering op het Sint-Pietersplein.
En al 25 jaar bedankt de paus ons hiervoor.
Maar dit jaar leek het toch even fout te gaan.
Want de beroemde zin ‘Bedankt voor de bloemen’ was niet opgenomen in de tekst van de paus voor dit jaar. Een RKK-commentator ontdekte het ontbreken van het dankwoord. Hij tipte het Vaticaanse persbureau; er werd een nieuwe tekst opgesteld die precies op tijd bij de paus terecht kwam.
Toch hebben we de paus niet de beroemde zin horen zeggen. Waarschijnlijk heeft hij niet voldoende tijd gehad om de tekst te oefenen. Hij sprak de dankwoorden: "Ik wil mijn hartelijke dank tot uitstrekking brengen voor de fraaie bloemen voor de paasmis op het Sint-Pietersplein."
Een bloemenpracht die dit jaar overheerste in de kleuren narcisgeel en champagnewit.
Narcissen, prunussen, heesters, rododendrons, azalea’s en lelies kwamen onder meer voor in de bloemstukken. In twee dagen tijd hebben tientallen Nederlanders dertig ton bloemen, bollen, planten en bomen geschikt op het Sint-Pietersplein. Ik moet toegeven dat is wel het bedanken waard.

Pasen en bloemen.

Het schijnt dat steeds meer mensen elkaar iets geven met Pasen. Een kwart van de Nederlanders geeft elkaar iets met Pasen. En zo wordt ook Pasen steeds meer een geschenkdag.
Het belangrijkste geschenk met deze feestdag is bloemen.
Tulpen, hyacinten, ranonkels, gipskruid, anemonen en sneeuwbal zijn de populairste bloemen met Pasen. Echte voorjaarsbloemen. Het voorjaar dat op dit moment ver te zoeken is helaas.
Maar niet alleen bloemen zijn populair met Pasen. Zien we met kerst kerstukjes voorbij komen, heeft men hier met Pasen ook een variant op gemaakt.
Gele veertjes, lintjes, eitjes, een kuikentje en een konijntje. Samen met wat groen en bloemetjes in een gekleurd bakje of mandje en klaar.
Vreselijk vind ik ze. Daar ben ik eerlijk in. En ik weet zeker dat ik daar niet de enige in ben …
Ik noem het altijd schoonmoeder bloemstukjes. Van die bloemstukjes die je meeneemt naar je schoonouders op eerste paasdag. Want je kunt daar niet met lege handen aankomen. En omdat het Pasen is, wil je niet met een gewoon bosje tulpen aankomen. Maar wat is er eigenlijk mis met een gewoon bosje tulpen?

Als ik aan Pasen en bloemen denk, denk ik onder andere aan mijn basisschool periode.

Ik heb op een katholieke basisschool gezeten, waar wij met Pasen altijd een viering hadden. Iedereen bracht dan een bloem mee en legde die bij de tafel, een soort altaartafel. De bloemen kregen de symbolische functie van de bloemen bij een overlijden. En dat is natuurlijk waar het bij Pasen nog steeds om gaat. De veroordeling tot het uiteindelijke overlijden van Jezus Christus.

Het lijdensverhaal is geen ‘leuk’ verhaal. De bloemen zijn dan misschien geschikt om het feest op te vrolijken: om er een kleurrijk feest van te maken.
We zien veel bloemen met Pasen, waarbij men vaak de voorkeur geeft aan gele bloemen.
Geel wordt in veel culturen geassocieerd met vrolijkheid, warmte en zon. Aan de andere kant kan geel ook een minder positieve klank hebben. Denk maar aan de uitdrukking ‘je groen en geel ergeren.’
Gele tulpen en narcissen zijn dan zo gek nog niet met Pasen.
Maar wel gewoon in een vaas.
Niet in zo’n vreselijk bakje of mandje …
… alsjeblieft …
… dankjewel …